სანამ ჩვენ გვეძინა

Freedom is nothing but a chance to be better. 
― Albert Camus

არის თუ არა ყველაფრის კეთების უფლება თავისუფლება?! როგორ იქმნება ურთიერთობები?! ჩვენ, ადამიანები ვქმნით მათ თუ პირიქით, თითოეული ურთიერთობა გვქმნის ჩვენ, ადამიანებს?!

ურთიერთობების გარეშე ჩვენ არ შეგვიძლია არსებობა და თითოეული ჩვენგანი ყველაზე გარიყულ, მეზღვაურებისთვისაც კი უცნობ, მარტოდ მდგომ შუქურას დაემსგავსება მეორე ადამიანის გარეშე. ამაშია ადამიანური ურთიერთობების მთელი მაგია – ჩვენ ერთმანეთზე ზეგავლენას ვახდენთ და ქიმიურ რეაქციაში შესული ჩვენი ემოციები იწყებენ გარდასახვას ანუ, როგორც ის მოღუშული შვეიცარიელი კაცი იტყოდა, ჩვენ ყოველი ასეთი ქიმიური შეხვედრის შედეგად ვიცვლებით…

ამ ცვლილებებშიც, ცხადია, არის რაღაც ძლიერად ავთენტური, რაც მხოლოდ ჩვენ გვახასიათებს და რის გამოც, ყოველი ჩვენგანი უნიკალურია… თუმცა მთავარი კითხვა, სად გადის ზღვარი სხვებზე გავლენის მოხდენის უნარის გამოყენებაში, მაინც კითხვადვე რჩება. ხშირად ყველაფრის კეთების თავისუფლების, არჩევანის თავისფლების და საერთოდ ყველანაირი თავისუფლების სახელით სხვა ადამიანები იტანჯებიან… ჩვენ ავირჩიეთ, გვემოქმედა სამყაროსგან ბოძებული თავისუფლების სახელით და უცებ, შედეგი მტკივნეულია სხვისთვის, ისეთისთვის, რომელსაც განზრახ არასდროს ვავნებდით… რომ არა ეს თავისუფლება ქცევაში, არჩევანში…

და მაინც, სანამ ჩვენ გვძინავს, სამყარო განაგრძობს ჩვენს ქიმიურ რეაქციებზე დაკვირვებას… და ჩვენ ჯიუტად ვაგრძელებთ თავისუფლებით ტკბობას.